ایمان پیربرناش – ظهر خواندیم داوود زارعیان، معاون شرکت مخابرات ایران در خصوص هزینه پیامک‌های تبریک نوروزی رئیس جمهور، گفت: «هزینه‌ای از سوی ریاست جمهوری به اپراتور پرداخت نشده و قرار نیست پرداخت شود. این پیامک‌ها با قبول هزینه از طرف اپراتور ارسال شده است.»
شنیده شده پیامک هایی که روحانی فرستاده حدود ۵۶۰ میلیون تومان هزینه داشته که اپراتورها این هزینه را پرداخت کرده‌اند.
حالا ما ۴۴ هزار تومان هزینه میان دوره برایمان آمده و پرداخت نکرده‌ایم، اپراتور اول
و دوم و سوم و الی آخر دست به دست هم داده اند تا این پول را از حلقوم ما بکشند بیرون.
تند تند پیامک می‌دهند که پول ما را بردار بیاور. البته مستقیم هم که نمی‌گویند. هی
پیامک تبریک «روز طبیعت» و «جمهوری اسلامی» می دهند که آره حواس‌مان بهت هست. قبلا
هم که به موقع قبض را پرداخت می‌کردیم برای ما به عنوان جایزه خوش حسابی یک روز تماس
رایگان با کسانی که سیم کارت دائمی دارند در نظر می گرفتند. بعد هم کل روز موبایل‌مان
آنتن نمی‌داد که مبادا از این جایزه استفاده کنیم. طوری که حاضر بودیم دو برابر جایزه
پول بدهیم ولی بگذارند تماس‌مان را بگیریم. حالا هم که ما و رئیس‌جمهور نداریم. هزینه
میان‌دوره ما را هم بیندازید روی حساب حسن روحانی. باور کنید هم روحانی راضی است، هم
ما.
بعدازظهر هم خواندیم که ظریف گفته: «من زیاد می‌خندم
و هروقت مردم خوشحال بودند، آسان‌تر خندیدم. از تماشای ” قندپهلو” یا زمانی
که خانواده ” کلاه قرمزی” تماشا می‌کردند از عمق دل خندیده‌ام.» مردم را
بگو که با خیال راحت رفته بودند تعطیلات و تصور می‌کردند ظریف و دیگران حواس‌شان به
مملکت هست. روحانی که تا سیزده بدر در حال فرستادن پیامک بود. ظریف هم که یک ثانیه
از سریال‌های نوروزی را از دست نداده. پورمحمدی هم احتمالا تور سه شب و چهار روز با
گشت روزانه، ترانسفر از فرودگاه و لیدر فارسی زبان رفته بوده کوش آداسی. پس چه کسی
مملکت را می‌گرداند؟ البته وقتی مشکلی در تعطیلات پیش نیامد، مشخص می‌شود کسی کار را
جدی نگرفته بوده.
شاید بگویید چقدر ما مطالعه می‌کنیم و این موضوع
برایتان عجیب باشد اما ما واقعا غروب‌تر هم خواندیم که پژمان فر، عضو کمیسیون فرهنگی
مجلس گفته: «ما در یک طرح دو فوریتی تلاش می‌کنیم موانعی که نسبت به پایین آمدن سن
باروری در بخش‌های مختلف وجود دارد را برطرف کنیم.» آدم رویش نمی‌شود موانع را نام
ببرد اما بالاخره دوستان تلاش‌شان را می‌کنند دیگر. بنده‌های خدا تولیدکننده‌های خارجی
را بگو که کل اجناس‌شان می‌ماند در انبار داروخانه‌ها.
شب هم راستش خواستیم بخوانیم گفتیم چه کاری است
وقتی چیزی متوجه نمی‌شویم وقت خودمان را بگیریم. مانند مواقعی که در دوران مدرسه حس
درس خواندن به ما دست می‌داد، شیطان را لعنت کرده و خوابیدیم.
روزنامه قانون
ارسال یک نظر