دیروز بار دیگر کارگزاران روستایی با تجمع در مقابل ساختمان شرکت مخابرات ایران خواستار رسیدگی به وضعشان شدند. کارگزاران خواستار بیمه و انعقاد قرارداد مستقیم با مخابرات طبق بودجه ۹۲ هستند. مخابرات نیز گفت باید مشخص شود چه کسانی برای ما کار می‌کنند.
نود آی سی تی – پیش از این نیز بارها کارگزاران دفاتر ICT روستایی برای طلب خواسته‌هایشان دست به تجمع زده‌اند. چند بار تجمع مقابل مجلس و تجمع مقابل هتل المپیک در زمان برگزاری همایش دفاتر ICT روستایی برخی از این دفعات بوده است. اما گویا تاکنون مشکل این افراد بنای حل شدن نداشته است.
در تجمع دیروز نیز حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر حضور داشتند. این افراد پارچه نوشته‌هایی را در خصوص احقاق حقوق‌شان از مخابرات تهیه کرده بودند. شعارهایی هم سر می‌دادند و با بردن نام چند مدیر مخابراتی از آنها می‌خواستند حیا کنند، حق شان را ادا و صندلی را رها کنند.
این کارگزاران دفاتر ICT روستایی در خصوص علت تجمع‌شان گفتند: خواستار اجرای قانون بودجه امسال در خصوص پرداخت حق بیمه و انعقاد قرارداد مستقیم با مخابرات هستند.
حرف اصلی این افراد این بود که در بند ۶۲ قانون بودجه ۹۲ آمده است که مخابرات باید طبق قانون کار با «کارگزاران روستایی» قرارداد مستقیم منعقد و بیمه سنوات گذشته آنها را پرداخت کند که این کار تا امروز انجام نشده است.
تجمع دیروز کارگزاران دفاتر ICT روستایی حرف‌های جدیدی داشت که در مشکل کهنه تامین معاش آنها ریشه دارد و بسیار بدتر آن که واقعیت‌های ناخوشایندی را عیان می‌کند.
زیرا در حالی که که همواره ایجاد ۱۰ هزار دفترICT روستایی مورد مباهات وزارت ارتباطات بوده و برخورداری از وسیع‌ترین شبکه دسترسی افتخار شرکت دولتی پست بانک است، اما امروز کارگزاران دفاتر ICT روستایی می گویند: وزارت ارتباطات وظایف دفاتر ICT روستایی را به ما تحمیل کرده،؛ ما از ابتدا دفتر مخابرات بوده‌ایم. نمی‌خواهیم کار شرکت‌های دیگر را انجام دهیم؛ نمی‌خواهیم یارانه را پخش کنیم؛ زیرا برای ما صرفه ندارد؛ اما تکلیف دولت است و مجبوریم.
یکی از کارگزاران ICT روستایی گفت: از ۲۰ سال پیش تمام عملیات واگذاری تلفن از ثبت‌نام تا تحویل در محل، نگهداری ۲۵۰ خط و مرکز بر عهده من است؛ من می‌خواهم همان کارمند مخابرات باشم. تکلیف‌ام روشن باشد و شرکت‌های دیگر هم برای کارشان خودشان فکر کنند.
این کارگزار گفت: مخابرات سوابق کاری آنها را تا ۳۱/۳/۹۱ به رسمیت شناخته و ارسال کرده و تاکید داشت که حتما نقل شود که از ۱۰ ماه پیش تاکنون حقوق نگرفته‌اند.
مخابرات به دنبال راهکاری برای بیمه کارگزارن است
معاون شرکت مخابرات ایران که در طبقه پایین اوضاع را پیگیری می‌کرد این طور پاسخ داد که: طبق قانون بیمه کارگزاران روستایی باید پرداخت شود. زمانی که مخابرات دولتی بود پرداخت بیمه بر عهده دولت بود. پس از تاریخ ۱۷ آبان ۸۸ که مخابرات خصوصی شد پرداخت بیمه برعهده مخابرات قرار گرفت.
داوود زارعیان گفت: از زمان خصوصی‌سازی تاکنون، مخابرات باید ۱۴ میلیارد تومان بیمه کارگزاران را پرداخت کند که تاکنون ۸ میلیارد تومان پرداخت کرده و یک قسط دیگر باقی مانده است.
وی ادامه داد: پس از این، در قانون بودجه ۹۲، مجلس تکلیفی را بر دوش مخابرات گذاشت مبنی بر اینکه مخابرات خصوصی علاوه بر پرداخت بیمه کارگزاران، باید با آنها قرارداد مستقیم منعقد کند. این در حالی است که ما اصلا نمی‌‌دانیم این تکلیف قانونی است یا خیر و آیا مجلس می‌تواند برای یک شرکت خصوصی چنین حکمی صادر کند؟ اما به دلیل اینکه این موضوع یک قانون است به دنبال اجرای آن هستیم.
زارعیان ادامه داد: برای اجرای این قانون و انعقاد قرارداد مستقیم با کارگزاران، باید مشخص شود که چه کارگزارانی مشمول این قانون هستند. زیرا برخی کارگزاران در روستاها به شغل‌های دیگری از جمله کشاورزی و دامپروری مشغول هستند و برخی سرویس‌های دولتی پست و پست‌بانک و شرکت‌های دیگر را ارایه می‌دهند و در نتیجه باید تحت پوشش وزارت ارتباطات قرار گیرند.
این معاون شرکت مخابرات ایران گفت: در نتیجه باید مشخص شود چه کسانی واقعا برای مخابرات کار می‌کنند، برای این منظور نیز طبق قانون بودجه ۹۲، باید کارگروهی متشکل از وزیران ارتباطات، اقتصاد و تعاون تشکیل شود که با توجه به اینکه قانون بودجه امسال دیر ابلاغ شده است، این کارگروه هنوز تشکیل نشده است.
به رغم پاسخ‌هایی که معاون مخابرات از روی کتاب قانون خواند، واقعیتی که پشت در شرکت مخابرات جاری بود خسته‌تر از آن بود که با بندهای قانونی و منطق و استدلال آرام گیرد.
صرف نظر از اینکه قانون این افراد را مشمول قرارداد مخابرات معرفی می‌کند یا خیر، طبق قانون این افراد برای مخابرات خصوصی کار می‌کنند یا پست و پست بانک دولتی، چند شغله هستند یا تمام وقت در خدمت دفتر ICT روستایی، مشخص است که تعدادی از مردم این کشور هستند؛ هر چند اندک که روزگار بر وفق مرادشان نیست.
یکی از این افراد که از روی دلخوری تاکید داشت که تمام حرف‌هایش منعکس شود و الا چنین و چنان می‌کند، در آخرین جمله‌اش، گفت: مرغ خانه‌ام را فروخته‌ام امروز آمده‌‌ام.
یکی دیگر که شعارها را آنچنان بلند سر می‌داد تا به طبقه بالای ساختمان برسد، گفت: من به امید این دفتر در روستایمان ماندگار شدم. برادرانم به تهران آمده‌اند و الان هر کدام ۳۰۰ میلیون پول خانه‌هایشان است. اما من حتی دفتر چه بیمه برای فرزندانم ندارم. چندین ماه است که همان حقوق ناچیز را هم نگرفتم.
یک کارگزار دیگر که چهره جوانی داشت و گویا به تاثیرگذاری حرف‌های خود و همکارانش امیدوار نبود، با لحن مصرانه، گفت تا جواب نگیریم نمی‌رویم؛ همین‌جا خواهیم ماند.
در حالی ساختمان مخابرات را ترک می‌کنیم که هنوز کارگزاران رو‌به‌روی ساختمان حضور دارند. چند نماینده از کارگزاران برای صحبت با یکی از مدیران رده بالای مخابرات (که دقایقی پیش خواستار ترک صندلی‌اش بودند) به داخل ساختمان رفته‌اند.
بیرون ساختمان چند نفری برای رفع خستگی روی پارچه‌نوشته‌های احقاق حقوق‌شان از مخابرات نشسته‌اند. یکی ساک مسافرتی و دیگری پتویی به همراه دارد. همه بازگشت همکاران‌شان را از جلسه با مدیر مخابراتی انتظار می‌کشند.
ارسال یک نظر