تأثیر واقعی«پارازیت»؛ تشویش بیماری‌زا است

تأثیر بیماریزای «پارازیت» هرچند تاکنون اثبات نشده، اما برای تشویش اذهان عموم ایرانیان، کافی و کارا بوده است. و تشویش، ذهنیتی شدیدتر از اضطراب است که سلامت روانی فرد نگران را به خطر میاندازد و در کنار تاثیرات روانی، تاثیرات جسمی مانند سردرد و احساس ناخوشایند در معده را به وجود میآورد که تداوم آن می‌تواند موجب بیماریهای متعدد شود.
نود آی سی تی -روز نهم آذر از قول واعظی، وزیر ارتباطات منتشر شد که وی از سوی ریاست جمهوری، مسوول پیگیری در خصوص پارازیت بوده و گزارشی را که او با همکاری وزرای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، رفاه و تامین اجتماعی و روسای سازمانهای انرژی اتمی و محیط زیست، تهیه کرده به رییس جمهور تقدیم نموده و اکنون، نهاد ریاست جمهوری در حال بررسی این گزارش است.اما، یک روز بعد، معاون محترم تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت، در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که «آیا پارازیت در شیوع و بروز سرطان تاثیرگذار است» بخشی از نتیجه این گزارش را با این عبارت افشا میکند: «مطالعات زیادی در مورد امواج رادیویی با فرکانس‌های مختلف انجام شده که نشان می دهد پارازیت، سرطان زا نیست!»؛ اما بیان معاون محترم تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت کاملاً غیر علمی است. بیان علمی و درست، این است که بگوییم: مطالعات زیادی در سطح جهان در مورد تأثیر سرطان‌زایی یا بیماریزایی امواج رادیویی با فرکانس‌های مختلف انجام شده و هنوز هم میشود؛ ولی تاکنون چنین تأثیری به اثبات نرسیده است.اما آنچه به اثبات رسیده است، این است که “تشویش اذهان عمومی، بیماریزا است.”حال، فرض کنید، پارازیت در شیوع و بروز سرطان تاثیرگذار نیست. آیا، چون «پارازیت، سرطان زا نیست!»، انتشار و پخش پارازیت، همچنان استمرار خواهد داشت؟** شش اثر انتشار و پخش پارازیتانتشار و پخش پارازیت، تاکنون حد اقل شش اثر داشته است، به شرح زیر:۱- اختلال در رادار سازمان هواشناسی کشور و عدم پیش بینیاگر پخش پارازیت، با این دستاویز که «سرطانزا نیست»، همچنان ادامه یابد، با اختلالات اخیراً گزارش شده در رادار اصلی سازمان هواشناسی کشور چه میکنید؟ به یاد آورید که چهار ماه پیش، رییس سازمان هواشناسی کشور، با بیان این که «شهر تهران تنها یک رادار اصلی در شهر پرند برای هواشناسی دارد»، گفته بود: رادار هواشناسی پایتخت احتمالا به دلیل امواج پارازیت دارای نویز است و این نویز، یک سوم تصاویر هواشناسی را نامفهوم کرده است.پس از انتشار خبر تأثیر پارازیت بر رادار سازمان هواشناسی کشور، احمد مسجدجامعی و گروه تهرانگردی شورای شهر تهران، از بخش‌های مختلف سازمان هواشناسی کشور بازدید و گفته رییس سازمان هواشناسی کشور را تأیید کردند. داوود پرهیزگار، رئیس سازمان هواشناسی کشور هم در این بازدید، بار دیگر تصریح کرده بود که: «این اختلال، ثبت داده‌های راداری و پیش‌بینی را دچار اشکال می‌کند و براساس اطلاعات راداری به نظر می‌رسد، پارازیت‌های مختل‌کننده امواج ماهواره‌ای، دلیل این اختلال در رادار تهران هستند».۲- اختلال در ویسـَت‌های بانکهااگر پخش پارازیت، به این بهانه که «سرطانزا نیست»، همچنان ادامه و استمرار داشت باشد، با اختلال در ارتباطات در شبکههای بانکی کشور چه میکنید؟بعضی از بانکهای ایران، از شبکه ماهوارهای برای برقراری ارتباط درونبانکی و میان‌بانکی سراسری استفاده میکنند که پایانههای آن، ویسـَت (VSAT) نام دارند. از طریق این پایانهها، بعلاوه شبکه ماهوارهای، داده‌ها و اطلاعات حساس بانکی مبادله میشوند؛ و چون این ارتباطات در برابر پارازیت‌های مختل‌کننده امواج ماهواره‌ای بسیار آسیبپذیرند، تاکنون چندین بار باعث و بانی اختلال در سرویسدهی بانکی و زیان مالی شده اند؛ بطوری که گفته میشود، میان بانکها و ستاد پخش پارازیت، توافق شده است، در ساعات اوج ترافیک ارتباطات بانکی، انتشار امواج پارازیت را موقتاً متوقف کنند. خبر فوق (توافق بانکها با ستاد پخش پارازیت) اگر درست باشد، معنایش این است که بانیان پخش پارازیت برای دولت، شناخته شده هستند، اما باید مخفی بمانند تا به کار خود ادامه دهند.۳- شکایت شرکتهای فراهمآور دسترسی ماهوارهای از اختلال ناشی از پارازیتاگر پخش پارازیت، با این مستمسک که «سرطانزا نیست»، همچنان استمرار یابد، با شکایت فراهمآوران خدمات دسترسی ماهوارهای چه میکنید؟یکی از فراورده‌ها و خدمات شرکت‌های دسترسی ماهوارهای (SAP) به نهادها و شرکت‌های خصوصی یا دولتی، ایجاد «تله پورت» است که نقطه اتصال متقابل شبکه ایستگاههای زمینی برای دسترسی شبکه عمومی تلفن (PSTN) به یک یا چند ماهواره و بالعکس است. امواج پارازیت بر عملکرد تله پورت نیز تأثیر سوء دارد و باعث قطع ارتباط و اُفت کیفیت خدمات میشود.۴- تعمیم پارازیتهراسی به «بی.تی.اِسهراسی» و حواشی آناگر پارازیت، بموجب این ادعا که «سرطانزا نیست»، همچنان پخش شود، با «بی.تی.اِسهراسی» مردم و زیان شرکتهای ارائهکننده خدمات همراه، چه میکنید؟طی حدود دو دهه پخش پارازیت و عدم پاسخگویی مسؤولان به نمایندگان مردم و به خود مردم، پارازیتهراسی، عمومیت یافته، به «بی.تی.اِسهراسی» و هراس بیمارگون از هر دکل و آنتن تلفن همراه، تعمیم یافته؛ بطوری که اُپراتورها بعضاً هنگام نصب سایت‌ها با ممانعت مردم مواجه میشوند، باید به دادگاه بروند و نماینده حقوقی و فنی اُپراتور مجبور است، قاضی را توجیه کند که رسیدگی به این شکایت، طبق قانون فقط در صلاحیت سازمان انرژی اتمی است. اما قاضی به اُپراتور، نامه میدهد که برو از وزارت بهداشت گواهی سلامت آنتن را بیاور! سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی هم که میلیاردها تومان بابت صدور پروانه گرفته، این موارد را پیشبینی نکرده و کمکی به اُپراتور نمیکند. چرا اَُپراتور باید برود از وزارت بهداشت که قانوناً متولی این امر نیست، گواهی و مجوز نصب سایت را بیاورد؟ سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به عنوان متولی حاکمیتی این بخش باید این مشکل را حل میکرد، ولی راهکار قانونی و ضمانت اجرایی برای این کار را ندارد و در نتیجه در اغلب موارد، سایت، خاموش و ارتباط همراه مردم در حوالی دکل و آنتن موضوع شکایت، قطع می‌شود. این تازه، سناریوی اخلاقی داستان است. این داستان سناریوهای غیر اخلاقی هم دارد: تاکنون چندین بار در جلسات معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری مطرح شده است که فرد یا نهاد شکایتکننده، از اُپراتور، مطالبه رشوه می‌کند تا دست از شکایت خود بردارد! مبالغی که بعنوان حق سکوت یا رشوه، هربار ردوبدل شده، از چند میلیون تومان تا چندده میلیون تومان است.۵- تشویش اذهان ناشی از پارازیت، علت صدها بیماریبه قول معاون محترم تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت: مطالعات زیادی نشان می‌دهند که پارازیت، سرطان زا نیست. حتی اگر این گفته غیر علمی معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت را قبول کنیم، باید به ایشان گوشزد کنیم: ثابت شده است که تشویش اذهان ناشی از پارازیت، میتواند علت دردها و بیماریهای بسیاری شود. زیرا مغز انسان به انتظارات فرد پاسخ مثبت میدهد، به این معنا که اگر ایمان داریم، فلان چیز، دوای درد ما است، حتی اگر بیخاصیت ترین چیز دنیا (اصطلاحاً placebo) باشد، مغز ما فرمانی را به هرمونهای بخصوصی صادر می‌کند که باعث ترشح موادی تسکینبخش در خون میشود؛ و برعکس، اگر اعتقاد داریم که پارازیت، علتالعلل همه دردها است، باز مغز به اعتقاد ما پاسخ مثبت میدهد و دردهای مورد انتظار ما را در اندامهای مان تولید می‌کند.۶- دو دهه ناکارآمدیاگر رسانهها، ماده نوزدهم Universal Declaration on Human Rights (ماده ای که آزادی جستوجو و دریافت اطلاعات و افکار از هر نوع را جزو حقوق مردم می-داند) را در کارزار ضد پارازیت خود مطرح میکردند، شاید در زمینه مبارزه با پارازیت و اصلاح قانون ممنوعیت تجهیزات دریافت از ماهواره، کاری از پیش نمی‌بردند، اما اگر آن ماده نوزدهم مشهور را علم میکردند، این تشویش پی در پی اذهان را دامن نمیزدند.حدود دو دهه است که دولت و مردم، نه میتوانند پارازیت را ممنوع و موقوف کنند، و نه به تشویش اذهان عمومی پایان دهند؛ مسؤولان نه میدانند شدت امواج پارازیتی چقدر است، و نه برای ردگیری و مکانیابی منشاء و منبع تشعشع پارازیت اقدامی مناسب میکنند، نه گزارشی از توفیقات و دستاوردهای صنعت بومی پخش پارازیت در دست است، و نه از میزان عبرت گرفتن «متشعشعین»! وضعیتی ناخوشایند که ناکارآمدی عمومی را تداعی و القا میکند.اینها همه از کرامات پارازیت است، حتی اگر سرطانزا نباشد