با اندکی تامل می‌توان به میزبانی جام ملتهای آسیا این بار با بهانه حضور بانوان در رقابت با دینار و درهم‌های عربی پی برد.
میپنا – بازی زیبای فوتبال ورزشی که غربی‌ها و انگلیس آن را اختراع کردند همیشه و در همه جا از جذابیت‌های بی‌نظیری برخوردار بوده است که نظر هر بیننده‌ای را در گوشه گوشه جهان به خود معطوف می‌کند، بازی و ورزشی که مرد و زن نمی‌شناسد و تمام مرزهای ملیتی و جنسیتی و نژادی را در خود دیده و در یک مستطیل سبز با جذابیت‌های بی‌حد و حصر خلاصه می‌شود اما از دیرباز تاکنون همیشه با صحنه‌هایی مواجه بوده که در پاره‌ای از موارد نه تنها سنخیتی با این ورزش حرفه‌ای نداشته بلکه بسیار زشت و نامیمون جلوه می‌کند، صحنه‌هایی که در آن به نکوهش و تبعیض جنسیتی زنان منتهی می‌شود.مسئله‌ای که موجب شده انجمن با کمپینی با نام فوتبال زنان با ۱۲۰۰ عضو راه بیفتد و به حمایت از حقوق اهمال شده زنان به خصوص در ورزشگاه و استادیوم‌های ورزشی بپردازد.رئیس این کمپین بر این باور است که کار و فعالیت در فوتبال برای زنان از هر شغل و هر جای دیگری سخت‌تر است و با اشاره به نمونه‌هایی مانند شعارهای جنسیتی علیه پزشک باشگاه چلسی “اوا کار نیرو” یا توهین کمک داور زنی که در یک مسابقه فوتبال ظاهر شد؛می‌افزاید: دخترها در مدرسه اجازه ندارند در تیم‌های دیگر فوتبال یا در بازی‌های محلی شرکت کنند، مگر آنکه در کسوت تشویق کننده به ایفای نقش بپردازند.در اتحادیه فوتبال انگلیسی از ۱۲۱ عضوی که دارد تنها ۶ زن فعالیت می‌کند که در کمیته رسانه‌ای اتحادیه فوتبال انگلیس تنها یک زن حضور دارد و آمار حضور این قشر از جامعه در لیگ پریمیر انگلیسی موسوم به لیگ جزیره تقریبا به صفر می‌رسد و در کل باشگاه‌های حاضر در این بخش تنها ۲۰ زن فعالیت دارند.یکی از اعضای فدراسیون فوتبال انگلیس در این خصوص می‌افزاید در سال ۲۰۰۹ هیچ زنی در فوتبال کار نمی‌کرد و هر وقت زنی در این بخش مشاهده می‌شود، ۵۰۰ تماشاچی از جای خود بر می‌خاستند و شعارهای جنسیتی سر می‌دادند، این مسئله برای همسر مشهور دیوید بکهام یعنی ویکتوریا آدامز زمانی که در بازی‌های همسرش برابر تیم آرسنال حاضر می‌شد نیز رخ می‌داد.به طور قطع می‌توانم بگویم تمام زن‌هایی که به نوعی با این بخش از ورزش سر و کار دارند با این مشکل مواجه می‌شوند و گاهی اوقات شعارهایی می‌دهند که مانع می‌شود که ما بتوانیم بر روی کارمان تمرکز کنیم و این مسئله دقیقا مانند حالتی است که سیاه پوستان در دهه ۷۰و ۸۰ میلادی با آن مواجه بودند و تقریبا جایی را در فوتبال به دلیل شعارها و تبعیض‌ها برای خود احساس نمی‌کردند.ناتالی پیرکس رئیس کمیته رسانه‌ای رقابت‌های المپیک و مسابقات مشترک المنافع وقتی در این خصوص از وی پرسش به عمل آمد این چنین جواب داد: “به هر حال فوتبال همین است و دیگر چه انتظاری می‌توان از آن داشت”.در چنین شرایطی بسیاری بر این باور هستند که کشورمان باید تابوهای چندین و چند ساله خود را بشکند و با اجازه ورود به بانوان بتواند در رقابت با امارات برای میزبانی جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۱۹ سربلند بیرون بیاید و به گفته پپ بلاتر رئیس فدراسیون جهانی فوتبال مبنی بر برداشتن محدودیت حضور بانوان جامعه عمل پوشاند.اما جای اندکی تامل است که چنین شرایط و فضایی که بانوان در جایی که مرتبا دم از فرهنگ و احقاق حقوق زنان می‌زنند با چنین مشکلاتی مواجه هستند آیا درست است بدون فراهم کردن امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و تنها به منظور گرفتن میزبانی جام ملتهای آسیا این ریسک بزرگ را متحمل شد و شاید هم اشاره به این مسئله خالی از لطف نباشد و در جایی که دینار و درهم‌های صعودی و اماراتی و عربی هر روز پرونده رسوایی یکی از مقامات فیفا و AFC را آشکار می‌کند، مطرح کردن چنین صحبت‌هایی چیزی بیشتر از شببه به یک بهانه برای از میدان به در کردن و باز هم آوردگاهی برای پر کردن جیب‌های مسئولان فیفا و AFC باشد چنان که پیش از این در بحث میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر به وضوح مشاهده شد.
ارسال یک نظر