شاید زمانی تصور اینکه همه افراد حداقل یک تلفن شخصی داشته باشند و به راحتی بتوانند با خود به این طرف و آن طرف ببرند یک رویا محسوب می شد، اما ۱۹ سال پیش این رویا در کشور ما هم تحقق پیدا کرد و شرکت مخابرات ایران در چنین روزی برای نخستین بار سیم‌کارتهای تلفن همراه را با قیمتهای گزاف واگذار کرد.
به یاد آوری آن روزها خیلی دشوار نیست، این شرکت توانست دراولین دوره ثبت نامی خود ۹هزار و۲۰۰ سیم‌کارت واگذار کند که پس از ۱۰ سال، تعداد مشترکان خود را به۳ میلیون و۴۵۰ هزار مشترک رسانید به گونه ای که بعد از مدتی نیاز به استفاده و داشتن تلفن همراه تاجایی در بین همه رواج پیدا کرد که به سختی می توان صف های طولانی برای ثبت نام تلفن همراه را فراموش کرد.
حال از آن روزها تقریبا سال هاست که می گذرد و شاهد هستیم که شرکت ارتباطات سیار ایران به عنوان نخستین اپراتور تلفن همراه کشورمان توانسته با واگذاری نزدیک بر ۵۰ میلیون سیم‌کارت دایمی واعتباری به بیش از نیمی از جمعیت کشور خدمات ارتباطی دهد. موفقیت این اپراتور در واگذاری سیم‌کارت دایمی تا اندازه ای است که توانسته درمیان ۷۹۱ اپراتور در جهان رتبه ۱۴ را به خود اختلاف دهد، این درحالیست که از لحاظ واگذاری سیم‌کارت دایمی و اعتباری سکوی بیست و ششم را در جهان کسب کرده است که این اتفاق می تواند جایگاه ایران را دراتحادیه مخابرات و به تبع آن در سایر محافل بین المللی پررنگ تر کند.
درهمین حال امروزه گستره سراسری پوشش همراه اول تا پایان سال ۹۰ به پوشش شهری تعداد یک هزارو ۱۶۳ و پوشش صد درصدی در کل کشور رسیده وپوشش روستایی این اپراتور با تعداد ۴۵ هزارو۳۷۹ روستا ۸۵ درصد است. داشتن پوشش رومینگ در ۱۱۱ کشور و ۲۶۹ اپراتور، پوشش جاده‌ای ۶۷ هزارو۷۰۰ کیلومتر از دیگر امتیازات این اپراتور در طول فعالیتش در کشور به حساب می آید.
عمر ۱۹ساله این اپراتور در واگذاری میلیون ها سیم‌کارت در کشور تنها منجر به تسهیل در ارتباطات افراد نشده، بلکه همزمان با رشد مشترکان تلفن همراه و نفوذ این وسیله ارتباطی، اپراتور اول کشورمان سرویس و خدمات خود را افزایش داده به شکلی که اگر زمانی مشترکان تلفن همراه تنها از تلفن همراه خود برای برقراری مکالمه و یا در نهایت رد وبدل کردن پیامک استفاده می کردند، اما امروزه این وسیله ارتباطی به عنوان ابزاری برای انواع خدمات شخصی و عمومی به کار گرفته می شود، به گونه ای که درشرایط حاضر تلفن همراه تبدیل به بستری برای انواع خدمات آموزشی، تجاری، بانکداری، بهداشتی، بیمه ای وغیرشده است که به نوعی به عنوان یکی از مهترین ابزار در جهت تحقق دولت الکترونیک به حساب می آید.
با تمامی این اوصاف، همگان براین موضوع واقف هستند که هر تکتولوژی به فرهنگ سازی خاص خود نیاز دارد و وسیله ارتباطی تلفن همراه از این امر مستثنی نیست.
دراینجا این سئوال مطرح می شود که با گذشت ۱۹ سال از ورود تلفن همراه به ایران، نهادهای متولی فرهنگ سازی چه برنامه های کوتاه و بلند مدت در جهت فرهنگ سازی استقاده بهینه از این وسیله ارتباطی را پیاده کرده و یا دردستور کار خود قرار داده اند؟
آیا همزمان با عجین شدن این فناوری در زندگی بیشتر افراد، بسته های فرهنگی ارایه شده متناسب با این وسیله ارتباطی مرتبط با فرهنگ ایرانی و اسلامی کشور بوده و سهم وزارت ارشاد، صدا و سیما ، دانشگاه ها و سایر مراکز فرهنگی در این میان به چه اندازه بوده است.
درهمین حال جا دارد که از دیگر مسئولان کشور و نمایندگان مردم در خانه ملت پرسید که پس از ورود ۱۹ سال ازعمر تلفن همراه در کشور، آیا قوانین و مقررات مرتبط با این وسیله ارتباطی درکشور جامع است و به همه اگر و اما های مربوط به تلفن همراه پاسخ می دهد؟
پاسخ شفاف و درست به این سوالات می تواند تا حدی امنیت استفاده از این وسیله ارتباطی را در بین تک تک مشترکان همراه اولی و یا دیگر مشترکان تلفن همراه درکشور افزایش دهد و در این شرایط است که می توان با خیالی آسوده گفت که فناوری‌های نوین نیز در کشور ما بومی شده است.
منبع: موبنا
ارسال یک نظر