گوشت مصنوعی هم ساخته شد!

رادیو صدای روسیه خبر داد:
در این روزها در لندن برای نخستین بار کتلتی نشان داده شد که در لوله آزمایشگاهی درست شده بود. جامعه نسبت به این رویداد بی تفاوت نماند. پیامد تئوریکی آن می تواند رفع گرسنگی در مقیاس جهانی باشد.
تعداد زیادی از کارشناسان از آغاز انقلاب غذایی صحبت می کنند. اما احتمال زیادی وجود دارد که غذای مصنوعی این مسأله اجتماعی را حادتر کند.سرگی یوشین رئیس انجمن ملی گوشت در اینباره گفت:  هر گونه تغییرجهانی در فناوری باید از نظر تأثیرگذاری بر انواع عرصه ها مورد ارزیابی قرار بگیرد. اگر گوشت مصنوعی در مقیاس صنعتی با قیمت مناسب تولید شود آیا ما باید از توسعه رشته دامپروری سنتی خودداری کنیم، مزارع را ببندیم و چراگاه ها را تعطیل کنیم؟ مسأله ای که کشورهای کشاورزی ممکن است با آنها روبرو شوند – مهاجرت فوق العاده زیاد به شهر ها خواهد بود. زیرا با گذار به فناوری نوین، میلیون ها نفر کار خود را از دست خواهند داد. ما باید البته برخورد احترام آمیزی نسبت به پیشرفت های علمی – فنی داشته باشیم. اما باید درک کنیم که چه تغییرات اجتماعی – سیاسی در پی خواهد داشت.بی اعتمادی از سوی مصرف کنندگان به احتمال قوی یکی از موانع اصلی در راه رواج همه جانبه گوشت مصنوعی خواهد بود. اما آدم معمولی معنی کلمه « مصنوعی» را صحیح درک نمی کند. تقرباً همه آن چیزهایی که می خوریم به این یا آن حد مصنوعی است: از کالباس گرفته تا نان .یوسف روگوف آکادمیسین آکادمی کشاورزی روسیه در اینباره گفت:  مفاهیم متفاوتی وجود دارد: « مصنوعی» و « سنتتیک». مواد سنتتیک به این زودی ظاهر نخواهد شد. فکر می کنم ۸۰-۷۰ سال برای ظهور آنها لازم است. اما مواد مصنوعی ساخته شده بر اساس روندهای طبیعی در سلول، واقعیت زمان حال است. پس از مدتی این کاری کاملاً ضروری خواهد بود. زیرا جمعیت سریعتر از رشته دامپروری رشد می کند که در بعضی جاها به حد نهایی خود رسیده است. در صورت استفاده از فناوری جدید می توانیم تا ۸۰ درصد میزان مصرف آب را کاهش بدهیم و تا ۴۵ درصد مصرف برق را. بدیگر سخن، با یک سلول می توان جهان را سیر کرد. شکل گیری بلوغ بافت عضلانی طی ۲۰ روز انجام می شود. نه سالها ، بلکه چند روز! ما در حال مطالعه نکته مهم و اصلی هستیم و آن اینکه آیا این توده، ترکیب شیمیایی و ترکیب پروتئین و ارتباط آنها با یکدیگر امن و بی خطر است یا نه. همه چیز مثل گوشت معمولی است و ما تفاوتی در آن نمی بینیم.طرفداران و مخالفان فناوری نو فقط در یک نکته هم عقیده هستند: تا تولید هامبورگرهای مصنوعی در مقیاس صنعتی راه درازی باید پیموده شود. با وجود چشم انداز شاد کننده تا کنون مشخص نیست که پرورش مصنوعی گوشت چه تأثیری بر ارگانیزم انسان خواهد گذاشت. با توجه به نکته امنیتی باید گفت فعلاً محافظه کاران جلو می زنند. تا زمانی که به این امر متقاعد شویم که گوشت آزمایشگاهی خطرناک تر از رقیب سنتی آن نیست باید این لوله آزمایشگاهی را جعبه « پاندورا» دانست که با باز کردن آن بدبختی زیادی بر سر خود جاری خواهیم کرد.