از دست رفتن میل جنسی یکی از شایع‌ترین اختلالات آمیزشی است که زنان زیادی را در سنین مختلف درگیر می‌کند. این چیزی است که به راحتی و تجویز یک دارو، درمانپذیر نخواهد بود. دلایل و راهکارهای این مشکل را در ادامه بخوانید.
جام
جم سرا: در بسیاری از زنان، کاهش هورمون، استرس‌های شغلی، مشکلات بین فردی
با همسر، یائسگی و سایر مسائل باعث از بین رفتن میل جنسی می‌شود.
برخلاف مردان که عدم توانایی نعوظ شایع‌ترین مشکل جنسی آنهاست، در مورد
زنان ترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی باعث ایجاد اختلال در میل جنسی می‌شود.
امروزه به کمک روشهای درمانی مختلف، امکان بازگشت این غریزه به حالت طبیعی
تا حدود زیادی برای زنان امکانپذیر شده است.
از دست دادن میل جنسی چیست؟
برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند که آمیزش جنسی متوالی تاثیری بر میل جنسی و یا خشنودی از آن ندارد.
بعضی‌ها معتقدند که میل جنسی چیزی فرا‌تر از مشکل مربوط به کاهش این میل
است. انگیزش جنسی یک مولفه بیولوژیکی از امیال است که بازتاب آن به صورت
میل جنسی خود انگیز شامل تفکر جنسی، تخیل شهوت‌زا و رویا بروز می‌کند. در
واقع نتیجه سیگنال بدن چیزی مشابه کردار جنسی است.
میل و انگیزش جنسی به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می‌یابد اما میل جنسی
ترکیبی از فاکتورهای روانی و بین فردی را نیز در بر می‌گیرد که در مجموع
باعث آمادگی برای انجام آمیزش است. بالا‌تر و فرا‌تر از شهوت چیزی مشابه
صمیمیت در روابط باعث ایجاد آمادگی برای آمیزش جنسی می‌شود.
به عنوان مثال اگر از همسر خود ناراحت
باشید، ممکن است در آن برهه زمانی دچار شهوت شوید ولی حاضر نخواهید بود به
همسر خود نزدیک شوید. بنابراین تمامی جنبه‌های موثر در میل جنسی باید مورد
آزمایش قرار گیرد تا دلیل اصلی مشکل مشخص شود.
شایع‌ترین عوامل از دست رفتن میل جنسی در زنان عبارتند از:
۱- مشکلات روابط بین فردی: مسائل عملکردی همسر، عدم رضایت روحی در روابط، تولد فرزند و تبدیل شدن به پرستار کودک باعث کاهش میل جنسی می‌شود.
۲-تاثیرات اجتماعی فرهنگی: استرس‌های شغلی، فشار همگنان و تصاویر رسانه‌ای از جنسیت می‌تواند به طور منفی میل جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.
۳-کاهش تستسترون: هورمون
تستسترون میل جنسی مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سطح تستسترون
در دهه ۲۰ زندگی زنان در اوج مقدار خود می‌باشد و سپس به موازات افزایش سن
مقدار آن نیز به طور متوالی کاهش خواهد یافت تا دوران یائسگی شروع شود، هر
چند که دوران یائسگی نیز پایان میل جنسی در همه زنان نیست.
۴-مشکلات بالینی: بیماری‌های روحی مثل افسردگی یا اختلالات تیروئیدی، اندرومتروز و یا فیبرویدز میل جنسی زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
۵-دارو‌ها: بعضی دارو‌ها مثل داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای کاهنده فشار خون و داروهای ضد بارداری خوراکی باعث کاهش میل جنسی می‌شود.
۶-سن: سطح خون حاوی آندروژن به موازات افزایش سن مدام در حال کاهش خواهد بود.
درمان
به دلیل اینکه این اختلال حاصل ترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی است، لذا ترکیبی از درمان‌ها برای رفع این اختلال لازم است:
۱- مشاوره فردی/ درمان جنسی:
درمان جنسی برای افراد و زوجین بسیار موثر است. عدم میل جنسی معمولا هر دو
طرف را تحت تاثیر قرار می‌دهد و لذا مشاوره هر دو می‌تواند بسیار موثر و
مفید واقع شود.
۲-تعویض دارو‌ها و یا تغییر در میزان مصرف:
اگر دلیل اصلی اختلال دارو‌ها باشد، تغییر در نوع دارو و استفاده از
درمانهای جایگزین توصیه می‌شود. به عنوان مثال اگر داروهای ضد بارداری
خوراکی باعث کاهش سطح تستسترون شده می‌توان از روشهای دیگر ضد بارداری که
غیر هورمونی است استفاده کرد.
۳-توجه به مشکلات بالینی: درمان امراض خاص مثل فیبروئید به کمک جراحی می‌تواند مفید باشد.
۴-استروژن‌های واژنی: در زنان یائسه، خشکی واژن که دلیل اصلی عدم رضایت از آمیزش است به کمک کرم استروژن واژنی قابل درمان است.
۵-درمان تستسترون: با
اینکه هورمون یا داروی خاصی برای درمان مشکلات جنسی وجود ندارد، اما بعضی
متخصصان زنان و زایمان استفاده از این هورمون را برای افزایش سطح آن به حد
طبیعی پیشنهاد می‌کنند. (دلگرم)
ارسال یک نظر