نود فناوری – دیتاسنترها مرکز فناوری نرم‌افزار مدرن هستند و نقشی حیاتی در توسعه قابلیت‌ها و توانایی شرکت‌ها دارند. در حالی که کسب و کارها در چند دهه قبل به روش‌های مستندسازی کاغذی و دستی متکی بودند، مراکز داده یا همان دیتاسنترها قابلیت استفاده از اطلاعات را به طور کلی بهبود بخشیده‌اند. دیتاسنترها این امکان را برای کسب و کارها فراهم آورده‌اند که کارهای بیشتری را در زمان کمتر انجام دهند، به عبارت دیگر با استفاده از دیتاسنترها نه تنها در فضای فیزیکی، بلکه در زمان نیز صرفه‌جویی می‌شود. اما دیتاسنترها با مفاهیم جدید خود، نقش مهم‌تری را بازی می‌کنند، امروزه دیتاسنترها تغییری عظیم در جمع‌آوری داده، بررسی و استفاده از داده‌ها ایجاد کرده‌اند.
تاریخ دیتاسنتر
هنگامی که مساله دیتاسنتر یا مرکز داده است، تاریخ اهمیت می‌یابد. با درک تاریخ و مراحل تکامل ذخیره‌سازی دیتاسنتر، می‌توان دریافت که مدیریت عملکرد تا چه حد دگرگون شده است.
مفهوم دیتاسنتر از اواخر دهه ۱۹۵۰ مطرح شد، زمانی که خطوط هواپیمایی آمریکایی و IBM با همکاری یکدیگر، سیستم رزرواسیون مسافری را راه‌اندازی کردند. اتوماتیک شدن رزرو، یکی از مسائل کلیدی در کسب و کارها بود. ایده سیستم پردازش داده که بتواند رزرو صندلی‌های هواپیما را انجام دهد و فوراً داده‌ها را به صورت الکترونیکی در دسترس افراد در هر مکانی قرار دهد، در سال ۱۹۶۰ به واقعیت پیوست و دریچه‌ای را به روی دیناسنترهای سازمانی گشود. از آن زمان، تغییرات فیزیکی و تکنولوژیکی در محاسبات و ذخیره‌سازی داده ما را به سمت نقطه‌ای سوق داده است که امروز در آن ایستاده‌ایم.
۱۹۴۶: انیاک در سال ۱۹۴۶ میلادی آماده نصب و راه‌اندازی شد. انیاک در زمان خود پیچیده‌ترین دستگاه الکترونیکی جهان بود. این رایانه قادر به انجام سیصد عمل ضرب در هر ثانیه بود و قادر بود کار دستی ۳۰۰ روزه را در یک روز انجام دهد. کامپیوتر انیاک در ارتش ایالات متحده استفاده می‌شد و حدود ۳۰ تن وزن داشت. انیاک در سال ۱۹۵۶ از دور خارج شد.
دهه ۱۹۶۰: اولین رایانه ترانزیستوری (TRADIC) در سال ۱۹۵۴ معرفی شد. سیستم‌های تجاری تا دهه ۱۹۶۰ در دسترس نبودند. کم‌کم سیستم‌هایی مثل IBM ارائه شدند و قابلیت‌های محاسبات را به طور قابل توجهی توسعه دادند.
۱۹۷۱: اینتل پردازنده ۴۰۰۴ خود را ارائه داد. این سیستم اولین پردازنده قابل برنامه‌ریزی در بازار بود. مهندسان می‌توانستند نرم‌افزار را بر اساس کاربردهای مختلف برنامه‌ریزی کنند.
۱۹۷۳:Xerox Alto اولین رایانه دسکتاپ بود که از UI استفاده می‌کرد و صفحه نمایش آن وضوح و کیفیت بیشتری داشت، همچنین حافظه داخلی آن بیشتر بود.
۱۹۷۷:ARCnet به عنوان اولین LAN (شبکه محلی) معرفی شد و در بانک «منهتن چیس» مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها در این سیستم تا ۲ مگابایت سرعت در هر ثانیه پشتیبانی می‌شد و به ۲۵۵ رایانه در سراسر شبکه متصل می‌شد.
دهه ۱۹۸۰: رایانه‌های شخصی در سال ۱۹۸۱ ارائه شدند و رشدی عظیم را در صنعت میکرو کامپیوتر موجب شدند. کاربر می‌توانست در شبکه به فایل‌ها دسترسی داشته باشد. رایانه‌ها به سرعت محبوب شدند.
دهه ۱۹۹۰: اوایل دهه ۱۹۹۰، میکرو کامپیوترها به عنوان سرورها جای سیستم‌های قدیمی را گرفتند و این اتاق‌ها به دیتاسنتر شهرت یافتند. در اواسط ۱۹۹۰ شرکت‌ها به سمت اینترنت رفتند. صدها و هزاران سرور ایجاد شد. دیتاسنتر به عنوان یک الگوی سرویس در این دوره محبوب شد. کمی بعدتر، اپل در سال ۱۹۹۷ برنامه‌های را به نام Virtual PC طراحی کرد. این برنامه به کاربران امکان می‌داد کپی ویندوز را در رایانه‌های مک اجرا کنند.
دهه ۲۰۰۰: در سال ۲۰۰۱، VMware ESX راه‌اندازی شد که به طور مستقیم بر روی سخت‌افزار سرور اجرا می‌شد و نیاز به سیستم عامل اضافه‌ای نداشت. در سال ۲۰۰۲، Amazon Web Services سراغ توسعه خدمات ابرمحور رفت که شامل ذخیره‌سازی، محاسبات و برخی دیگر از مسائل مربوط به هوش انسانی بود. در سال ۲۰۰۶ آمازون خدمات فناوری اطلاعات را به شرکت‌ها و کسب و کارها در قالب خدمات وب ارائه می‌داد، این خدمات امروزه به نام محاسبات ابر شناخته می‌شوند. Sun Microsystems نیز در سال ۲۰۰۷ دیتاسنتر مدولار را معرفی کرد که مبنای محاسبات را تغییر داد.
۲۰۱۱: فیس‌بوک با راه‌اندازی مجدد پروژه Open Compute یکی از کارآمدترین شیوه‌های به اشتراک گذاشتن، پرانرژی‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین دیتاسنترها را رقم زد. در سال ۲۰۱۲ حدود ۳۸ درصد از کسب و کارها از ابر استفاده می‌کردند. Telcordia در سال ۲۰۱۳ شرایط عمومی برای تجهیزات و فضاهای دیتاسنترهای مخابراتی را معرفی کرد. در این میان گوگل نیز در سال ۲۰۱۳ ۷. ۳۵ میلیارد دلار بر زیرساخت اینترنت خود سرمایه‌گذاری کرد. شبکه دیتاسنتر جهانی گوگل شاید بزرگ‌ترین تلاش تاریخ در صنعت دیتاسنتر باشد.
تأثیر دیتاسنترها بر کسب و کارهای مختلف
درک فناوری در محیط کاری برای بسیاری از رهبران کسب و کارها در دستگاه‌های الکترونیکی شخصی خلاصه می‌شود. اما تقریباً هر قطعه‌ای از فناوری در یک سازمان، بر آن کسب و کار تأثیر می‌گذارد. آنچه در دیتاسنتر اتفاق می‌افتد، جادو نیست، و درک فرایندهای آن به درک بهتر کسب و کارها کمک می‌کند و بنا بر این درک بهتر، می‌تواند به روشی کارآمدتر پاسخگوی نیازهای مشتریان باشد.
شاید واقعاً جای هیچ پرسشی نباشد که دیتاسنتر مدرن مستقیماً به موفقیت کسب و کارها گره خوره است. در واقع، وابستگی به پلت‌فرم دیتاسنتر در سیستم‌های بیشتر و بیشتری ایجاد خواهد شد، اکثر این سیستم‌ها به سمت ابر حرکت می‌کنند، برنامه‌های بیشتری راه‌اندازی می‌شود و دستگاه‌های بیشتری می‌توانند به دیتاسنتر وصل شوند. با توجه به همین نکات است که مدیران مرکز داده به طور فزاینده‌ای افزایش می‌یابند تا بتوانند کارآمد بودن و آپتایم (uptime) سیستم را تضمین کنند.
واقعیت همین است: درآمد در uptime واقع شده است. مثلاً قطع برق به طور موقت بر درآمد صنعت تأثیر می‌گذارد و به همین دلیل قابلیت‌های uptime بسیار مهم است. در واقع هزینه متوقط کردن دیتاسنتر حدود ۷۹۰۰ دلار در هر دقیقه است. به همین دللی سازمان‌ها بیاد بهتر مدیریت را انحام دهند.
دیتاسنترهای آینده در پس اینترنت اشیا
امروز بحث‌ها و گفت‌وگوهای زیادی در مورد اینترنت اشیا (loT) شکل می‌گیرد و انتظار می‌رود ابزارهای اینترنت اشیا بیشتر و بیشتر شوند. گارتنر پیشبینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۰ حدود ۲۶ میلیارد دستگاه اینترنت اشیا در سراسر جهان راه‌اندازی خواهد شد.
انقلاب اینترنت اشیا صرفا اپلیکیشن‌ها و ابزارهای مورد استفاده ما را تغییر نخواهد داد، بلکه نحوه عملیات دیتاسنترها را نیز تغییر می‌دهد. دیتاسنترهای امروزی بر اساس این مفهوم endpointها شکل گرفته‌اند که از اپلیکیشن‌ها برای دسترسی به داده‌های ذخیره شده در دیتاسنتر استفاده می‌کند. در حالی که این کاربرد در بسیاری از اپلیکیشن‌های دیتاسنتر ادامه خواهد داشت، اینترنت اشیا بیشتر معطوف به جمع‌آوری داده است. داده‌هایی که از میلیاردها دستگاه IoT برای تصمیم‌گیری، جمع‌آوری و تحلیل خواهد شد. اپلیکیشن‌های IoT می‌خواهند بر اساس این داده‌ها نتایج دقیق و واقعی را در زمان واقعی ایجاد کنند.
از سویی دیگر، تغییر در جریان داده‌ها و پاسخ‌های اتوماتیک بر اساس تحلیل داده‌ها به طرز چشمگیری روش‌هایی را که دیتاسنترها طراحی، ایمن و مدیریت می‌شوند، تغییر می‌دهد. اینترنت اشیا نسل‌های بعدی را بدون شک تحت تأثیر قرار می‌دهد. چهار مورد زیر از نکاتی هستند که می‌توان در زمینه آینده اینترنت اشیا و دیتاسنترها به آنها اشاره کرد.
۱- اتصال به اینترنت بیشتر از همیشه، اهمیت می‌یابد
اکثر دستگاه‌های جمع‌آوری داده اینترنت اشیا خارج از دیتاسنترها خواهند بود. اتصال بین دستگاه‌ها و دیتاسنترها باید مطمئن و قابل اتکا باشد. بسیاری از اپلیکیشن‌های اینترنت اشیا وابستگی زیادی به انتقال داده دارند. بنابراین میزان تأخیر، امر خیلی مهمی است.
۲- افزایش ترافیک ورودی
اکثر دیتاسنترها برای پشتیبانی ترافیک داده‌های بالا ساخته و طراحی شده‌اند. loT جریان ترافیک را تغییر می‌دهد. ابزارها داده‌های بیشتری را به دیتاسنترها منتقل خواهند کرد.
۳- ذخیره‌سازی داده‌ها به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد
از آنجا که دستگاه‌های IoT داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و به دیتاسنتر منتقل می‌کند، باید فضای ذخیره‌سازی افزایش یابد. بسیاری از دیتاسنترها در زمینه ذخیره‌سازی با هزنیه‌های زیادی مواجه خواهند شد.
۴- جمع‌آوری داده‌های متغیر
جمع‌آوری داده‌های IoT با توجه به نوع داده‌ها، فرکانس و میزان آنها غیرقابل پیشبینی است. برای مثال اگر یک تولیدکننده از IoT برای جمع‌آوری داده و انجام وظایف اتوماتیک استفاده کند، میزان داده‌های جمع‌آوری‌شده بر اساس ساعت‌های عملیات و روزهای هفته متفاوت خواهد بود.
علاوه بر این، اگر نقصی در یکی از مولفه‌ها وجود داشته باشد، سنسورهای IoT بر اساس اطلاعات تنظیم می‌شوند و داده‌های مختلف از حمله داده‌های ویدیویی زنده در طی تولید را انتقال می‌دهند.
ICT و دیتاسنترها
از ICT در صنایع مختلف استفاده می‌شود، با ICT می‌توان شرکت‌ها را به طور موثرتری مدیریت کرد، تولید را افزایش داد، خدمات دولتی و بانکی ارائه داد، با یکدیگر به آسانی ارتباط برقرار کرد و کمک کرد که افراد بتوانند امور مالی و زندگی اجتماعی خود را بهتر مدیریت کنند. دیتاسنتر همه این فعالیت‌ها را به صورت ناملموس، امنیتی و موثر پشتیبانی می‌کند. دیتاسنترها از این رو اهمیت دارند که باعث رشد، افزایش استخدام‌ها و ارائه اقتصاد دیجیتالی می‌شوند. بخش دیتاسنتر در هر جامعه‌ای اهمیت اقتصادی دارد. همانطور که تحلیلگران بسیاری می‌گویند «فناوری‌های حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات می‌توانند به رشد همه بخش‌های اقتصاد کمک کنند. این فناوری‌ها بخش کلیدی استراتژی‌های دولت برای بهبود اقتصادی پایدار هستند.»
در این میان دیتاسنترها به سرعت در حال تبدیل به عناصری هستند که اقتصاد دیجیتالی را در مکانی جغرافیایی رقم می‌زنند. همچنین دیتاسنترها با حمایت از زیرساخت‌ها، عملیات و امنیت باعث می‌شوند خدمات دولت الکترونیکی، رسانه‌های دیجیتالی، خدمات مالی، محاسبات تلفن همراه، دسترسی به اینترنت، خرید آنلاین و گیمینگ پشتیبانی شود. دیتاسنترها علاوه بر این با ارائه فناوری‌هایی مثل حضور مجازی و سیستم‌های حمل و نقل هوشمند، شهرهای هوشمند و ساختمان‌های هوشمند به سبز نگه داشتن محیط زیست و کاهش کربن کمک می‌کنند.
داده باید به عنوان امری کلیدی و مهم در قرن ۲۱ در نظر گرفته شود. دولت در اولویت‌بندی کارآیی، توزیع انرژی، امنیت و غیره همه و همه باید در دیتاسنترها صورت گیرد. همه اقتصادهای پیشرفته و دانش آنها وابسته به ICT و به طور خاص متکی به دیتاسنتر است.
منبع: گردآوری واحد تحقیق و توسعه آسیاتک
ارسال یک نظر