جشنواره زمستانه ناشنوایان در حالی برگزار شد که هزینه اجرای آن از سوی مسئولان تامین نشد و کانون مجبور شد این هزینه را قرض کند!
میپنا – وقتی در سال ۱۳۰۳ میرزا جبار عسگرزاده معروف به جبار باغچه‌بان نخستین
مدرسه ویژه ناشنوایان را در ایران احداث کرد نمی دانست پس از ۹۰ سال هنوز
هم ناشنوایان با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند.هرچند اوضاع و احوال
NGO های حمایت از ناشنوایان خوب نیست اما با همین امکانات اندک اقدام به
برگزاری جشنواره ای ویژه کرده اند. نخستین «جشنواره زمستانه کانون
ناشنوایان ایران» در قالب ۵ بخش از ۶ اسفند برگزار و ۱۰۵ اثر از سوی
هنرمندان ناشنوا به دبیرخانه جشنواره وارد شد.در پوستر این جشن آمده
بود برای نمایش و مشاهده بخش های جشنواره به شهرک قدس، میدان صنعت، بلوار
دریا نبش کوچه موج پلاک ۱۱ کانون ناشنوایان ایران مراجعه کنید. و به دعوت
خانم مهسا خان احمدی ناشنوای هنرمند و نقاش تهرانی به این جشنواره دعوت
شدیم. ساعت حدود ۱۵ عصر (روزجمعه) و ساختمان ۳ طبقه کانون به محلی برای
نمایش آثار تبدیل شده است. یکی از اعضای کانون با زبان اشاره خوش آمد گویی
می کند. طبقه اول و دوم ویژه نمایش طرح های گرافیک، عکس و نقاشی و در طبقه
سوم هم ۱۵۰ میهمان (نوجوانان ناشنوا و خانواده ها) آماده برگزاری برنامه
های هنری بودند.گروه های سرود انجمن ها و کانون های مختلف ناشنوایان
یک به یک وارد ساختمان شده و در اتاقی لباس های خود را تعویض کرده و آماده
اجرای برنامه می شوند و بعد از ورود به سالن اجتماعات هر یک در ابتدای کار
سرود ملی را اجرا کرده و بعد با زبان اشاره سرود تمرین شده را برای شرکت
در مسابقه اجرا می کنند که مورد تشویق حاضران قرار می گیرند.اینجا
همه با اشاره حرف می زنند و شاید هیچ صدایی به گوش نمی رسید. مجری برنامه و
یا حتی رهبران گروه سرود و مسئولان انجمن ها هم برای معرفی کار سخن نمی
گفتند و تنها با اشاره با حاضران صحبت می کردند چرا که ۹۰ درصد جمع ناشنوا
بودند. فضای اجرای برنامه هرچند گرم و کوچک بود اما هیچ اعتراضی به گوش نمی
رسید وهمه از اجرای زیبای بچه ها شگفت زده می شدند. اما برخلاف سایر
جشنواره ها خبری از میز سرو غذا، هدایا، تاج های بزرگ گل و سایر بسته های
خاص نبود. از تولید تا اجرا همه و همه مردمی برگزار می شد.در حاشیه
این جشنواره با حامد نصرآبادیان دبیر نخستین جشنواره زمستانه کانون
ناشنوایان ایران گفتگو کردیم که دل پر دردی هم داشت. او می گفت: در این
جشنواره ۴۱ اثر در بخش گرافیک، ۲۱ اثر در بخش نقاشی، ۲۰ اثر در بخش عکاسی
ارائه می شود و ۶ گروه نمایشی و ۵ گروه سرود حضور داشته و ۱۲ اثر در بخش
جنبی هنرهای کاربردی و دستی به نمایش در آمد. اما به دلایل نداشتن حمایت
مالی مطلوب از سوی برخی از سازمان ها برخلاف وعده ای که داده بودند، تمامی
داوران بخش های این جشنواره به شکل افتخاری همکاری کردند.۸ میلیون تومان هزینه جشنواره را قرض کردیمدبیر
جشنواره گلایه های بسیاری داشت از روز نشست خبری جشنواره که تنها ۲
خبرنگار حضور داشتند تا نامه مورخ ۲۴ دی ماه سال جاری به بهزیستی تهران که
قرار بود ۸ میلیون تومان به این جشنواره کمک کنند اما خبری نشد! و مجبور
شدند این جشنواره را از پولی که قرض کرده بودند، برگزار کنند.هدیه ۵۰ هزار تومانی برای برترین های جشنواره!یک هنرمند ناشنوا تمام هنر و تلاش خود را به خرج می
دهد تا بهترین نقاشی، عکس یا گرافیک و نمایش خود را عرضه کند. فعالیت های
هنری که می تواند با بهترین آثار افراد غیر ناشنوا برابری و رقابت داشته
باشد. و بعد رتبه یک یا دو را کسب می کند که تنها هدیه آن ۵۰ تا ۱۰۰ هزار
تومان است؟دبیر جشنواره می گفت: برای اختتامیه همه می آیند. افرادی
که فکرش را نمی کنید و این رسم هر ساله شده است اما برای کمک هیچ یک از
آقایان را نمی شود پیدا کرد. اما نکته قابل تامل لحظه نمایش آثار در روز
جمعه بود که هیچ خبرنگاری حضور نداشت و تمامی هنرمندان ناشنوا و مدیران
جشنواره از حضور خبرنگار مهر متعجب شده بودند!بر اساس این گزارش
هرچند در در مدت زمان ۱۲۰ دقیقه حضور در ساختمان کانون ناشنوایان با کوهی
از انرژی و شادی و امید به زندگی روبرو شدیم اما وضعیت رسیدگی به این انجمن
ها و فعالیت های آنان جای تامل دارد. در حالی که نمایش آثار نقاشی و
گرافیک در این جشنواره نشان دهنده ذوق و استعداد بی نظیر ناشنوایان است.روز شنبه ۹ اسفند ماه مراسم اختتامیه این جشنواره در سالن آمفی تئاتر فرهنگسرای ابن سینا برگزار می شود.
ارسال یک نظر