در هفته های اخیر با توجه به شیوع کرونا در عمل امکان سر کلاس رفتن دانش آموزان وجود نداشت و در چنین شرایطی سیستم آموزشی کشور جهت برقراری ارتباط بین دانش آموزان و معلمان چاره ای به جز ایجاد زیرساختی توانمند برای برقراری یک ارتباط چند سویه نداشت.
باتوجه به اهمیت داده در دنیای امروز منطقی نبود که ارتباطات میلیون ها دانش آموز و معلم بر بستر یک شبکه اجتماعی غیر بومی انجام شود و از سوی دیگر شبکه های اجتماعی داخلی نیز توان پشتیبانی و ارایه خدمات به میلیون ها کاربر به صورت همزمان را نداشتند.
پس از کش و قوس های فراوان سرانجام شبکه اجتماعی شاد در مدت زمان بسیار کوتاه با درخواست وزارت آموزش و پرورش ایجاد و راه اندازی شد.
این شبکه اجتماعی در این مدت کوتاه توانسته ارتباطی پایدار را بین معلمان و دانش آموزان سراسر کشور برقرار کند و موضوع آموزش از راه دور توسط آموزش و پرورش را که مدت ها فقط شعار آن مطرح بود را عملی کند. می توان گفت شبکه اجتماعی شاد ابتکار عملی است که کرونا توانست آن را شکوفا کرده و موجب شکل گیری سریع آن شود.
این شبکه اجتماعی در روزهای اخیر زمینه را برای ارایه تحصیل یکپارچه، عادلانه حتی در شرایط بحران در سراسر کشور فراهم می کند.
با وجود تمام فواید غیر قابل انکار شبکه اجتماعی شاد برای سیستم آموزشی کشور و مردم، اما در این مدت انتقاداتی نیز به آن وارد شده است و برخی معتقدند از آنجایی که تمامی خانواده ها به تبلت یا موبایل و یا اینترنت پرسرعت دسترسی ندارند در عمل امکان استفاده تمامی دانش آموزان از این شبکه وجود ندارد و در دسترس همگان نیست.
نکته ای که در خصوص این انتقاد نباید از نظر دور داشت آن است که وزارت آموزش و پرورش متولی ارایه موبایل و تبلت یا اینترنت پرسرعت به تمامی مردم نیست و وظیفه اش آن است که در شرایط بحرانی کنونی امر تحصیل را تسهیل کند.
وارد کردن انتقاد به یک شبکه اجتماعی پرکاربرد همچون شاد به بهانه آنکه تعداد محدودی از مردم به تبلت و موبایل دسترسی ندارند و یا در برخی مناطق اینترنت پرسرعت در دسترس نیست مصداق آن است که پهنای باند اینترنت به کشور وارد شود اما عده ای انتقاد کنند که چون برخی از مردم ابزار دسترسی به اینترنت را ندارند باید جلوی ورود پهنای باند به کشور بسته شود.
طبیعی است که توجه به چنین انتقادات سطحی بیش از هر چیز مردم را از دریافت خدمات جدید و امکانات تسهیل کننده و بروز محروم می کند.
با توجه به شرایط موجود آموزش و پرورش به عنوان متولی ایجاد سیستم آموزشی کشور نمی بایست به این دست انتقادها اهمیت دهد چرا که وظیفه این وزارتخانه در شرایط بحران فعلی، تامین تبلت یا گوشی هوشمند و یا اینترنت پرسرعت برای افراد محروم از این خدمت نیست و براساس تقسیم کارهایی که در ستاد مبارزه با بحران اتخاذ می شود، این کار باید بر عهده وزارتخانه هایی چون صنعت و ارتباطات قرار گیرد.
در انتها باید اذعان داشت که انتظار می رود آموزش و پرورش با ادامه خدمات دهی از طریق شاد و توسعه و افزایش خدمات ارایه شده بر بستر آن، شرایط را برای بهبود روزافزون خدمات آموزشی در فضای مجازی فراهم کند چرا که این امر همواره یک دغدغه اصلی کشور و مردم در حوزه آموزش بوده و هست.
ارسال یک نظر