ایرانیان روزانه ۲۱۸ هزار دلار تجارت چمدانی انجام می دهند. براین اساس ایرانیها روزانه ۶۵۴ میلیون تومان تجارت چمدانی انجام میدهند.
تیتر۲ – سعید رضایی: وقتی ارزش
بورس تنها طی دو ماه ۴۰ هزار میلیارد کم شد، وقتی ارزش بازار دلار تنها طی ۷
روز ۱.۵ درصد کم شد و زمانی که ارزش بازار طلا تنها طی دو هفته ۲ درصد
کاسته شد، تقریبا پول های سرمایه داران خرد به بی پناه ترین نقطه ممکن
رسیدند.
فرابورس برای عرضه اوراق حق تقدم وام
مسکن سقف زمانی تعیین کرده و بنابراین دیگر امکان خرید و فروش اوراق وام
مسکن هم وجود ندارد. خودروسازان هم آنقدر قیمت ها را بالا برده اند که خرید
خودرو از کارخانه و فروش آن در بازار آزاد از معنای اقتصادی خارج شده است.
سرمایه گذاران خرد در صورتی که به سمت هر بازاری بروند با بحران مواجه می
شوند چراکه محلی برای انتقال دارایی های آنها در اقتصاد ایران وجود ندارد.
اما هنوز برخی روش های برای پول درآوردن باقی مانده است. روش هایی که البته
با دشوارهای زیادی همراه هستند. گزارش های رسمی نشان می دهد طی سال های
گذشته حجم تجارت چمدانی در کشور زیاد شده است. آمارها نشان میدهد ایرانیان
روزانه ۲۱۸ هزار دلار تجارت چمدانی انجام می دهند.
براین اساس ایرانیها روزانه ۶۵۴ میلیون
تومان تجارت چمدانی انجام میدهند. این حجم مبادلات مالی نشان می دهد
همچنان بازاری برای فعالیت های مالی خرد باقی مانده است. طی دهه ۷۰ مردم
برای کسب درآمد از این شیوه تجارت بارها استفاده می کردند. عنوان عمومی که
به تجارت چمدانی داده شد نیز «چتربازی» بود. در حال حاضر هم به نظر می رسد
یکی از شیوه های باقی مانده کسب درآمد برای سرمایه گذاران خرد خرید از
بازارچه های مرزی یا تجارت با کشورهای همسایه باشد. البته تجارت چمدانی با
مخاطرات و دشواری های بسیاری همراه است. البته از طریق تجارت چمدانی امکان
صادرات برخی کالاهای ایرانی نیز وجود دارد. روایت های مختلف نشان می دهد در
میان شیوه های باقی مانده کسب درآمد درحال حاضر تجارت های غیررسمی بیشترین
سود را به سرمایه گذاران می رساند. البته استفاده از این روش ها برای
افراد عادی چندان معقول نیست.
برهمین اساس سرمایه های بی پناه احتمالا
تا چند ماه دیگر راهی بازارهای مالی مانند ارواق مشارکت می شوند. اگر هم
علاقه مندی چندانی به تجارت با چمدان های پرازکالا ندارید می توانید روش
دیگری را انتخاب کنید. اهواز، آبادان و خرمشهر به تدبیر دولت یازدهم به جمع
مناطق آزاد کشور افزوده شده اند. انتقال کالا از تهران به این مناطق با
سود خوبی همراه است. روال همیشگی مناطق آزاد این است که کالاهای خارجی را
از کشورهای همسایه به بازار ته لنجی ها انتقال یابد ولی در حال حاضر بخش
مهمی از کالاهای این بازارها از تولیدی های تهران و البته با برندهای خارجی
تامین می شود. بنابراین ساکنان پایتخت می توانند با طی ۱۴ ساعت مسیر زمینی
با خودرو، کالاهای ایرانی را به اسم خارجی در منطقه آزاد بفروشند. عمده
فروشان منطقه هم همین کالاها را به نام خارجی راهی تهران می کنند. بنابراین
چرخه تقلب در نهایت منجر به سود دو گروه و زیان مصرف کنندگان نهایی می شود
ولی حداقل در نهایت پول های معطل مانده به تورم اضافه نمی کنند. بنابراین
اگر وارد بازار سرمایه شوید، تجارت چمدانی انجام دهید یا حداقل کالا از
تهران به جنوب ببرید حداقل سود را به اقتصاد ایران و خودتان رسانده اید.
ارسال یک نظر