تا سال ۶۰ هم برخی زنان بدون رعایت حجاب شرعی، در همه جا حاضر می شدند. به تدریج دلایلی دست به دست هم داد و فضایی ایجاد شد که امکان بی حجابی از بین رفت. جنگ شروع شده بود و شهدای زیادی در تمامی شهرها و روستاها، تشییع می شدند و احترام به خون این فرزندان فداکار کشور، بی حجابی را به امری زشت و ناهنجار تبدیل کرده بود.
علی اشرفی در سیاست روز نوشت:هوا که گرم می شود، مسئله بدحجابی به
موضوع روز کشور تبدیل می شود. برخی از زنان و دختران به دلایل مختلف که
قابلیت بررسی عمیق دارد، تن به پوشش اسلامی نمی دهند و با پوشیدن لباس هایی
که یا تنگ هستند و بدن نما یا کوتاه هستند و یقه باز و …، سعی می کنند
با سنت های دینی و رویه های عرفی جامعه ایران همراهی نکنند و برخی نیز
اساساً به دنبال مقابله با فرهنگ غالب دینی هستند و از موضع لجاج به چنین
روشهایی روی می آورند. در همین وضعیت است که به رگ غیرت زنان و مردان
دیندار جامعه بر می خورد و علما و روحانیون هم وارد صحنه می شوند و در
نتیجه اعتراض به بی حجابی یا بدحجابی دامن گستر می شود و مسئله امر به
معروف و نهی از منکر هم مورد توجه قرار می گیرد. برخی هم انگیزه سیاسی
دارند و مسئله بی حجابی برخی از زنان را موضوع و بهانه خوبی برای تصفیه
حساب های سیاسی با دولت و دیگر نیروهای اجرایی کشور می دانند لذا بر تنور
مسئله حجاب، هیزم می ریزند و از این که مسئولان به این موضوع مهم توجه نشان
نمی دهند، اعتراض می کنند.اخیراً یکی از این گونه واکنش ها را
شاهد بوده ایم که از سوی «انصار حزب الله» سازماندهی شده است. به گفته
محتشم دبیرکل انصار حزب الله، گروه های سیار امر به معروف و نهی از منکر
متشکل از اقشار مختلف و علاقه مند تشکیل شده است که با «گشت های موتوری»،
اقدام به امر به معروف و نهی از منکر لسانی خواهند کرد. به گفته محتشم، چون
امر به معروف و نهی از منکر یک وظیفه شرعی، انقلابی و همگانی است، فعالیت
این گشت ها، نیاز به مجوز از دستگاه های ذیربط هم ندارد زیرا این گونه
اقدامات، تجمع و اقدام سیاسی نیست.در حالی که برخی از دوستان به
این روش های فیزیکی سازماندهی شده برای مقابله با جرایم حوزه حجاب، اعتقاد
دارند و بدون رعایت مسائل قانونی، تجمعاتی را هم شکل داده اند، برخی دیگر
معتقدند که «گشت موتوری راهکار مناسبی برای برخورد با بدحجابی نیست». عزیزی
رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس معتقد است که اساسا با روش های خشن نمی توان با
قضیه بدحجابی مبارزه کرد بخصوص به این دلیل روشن که مسئله حجاب یک مسئله
سطحی نیست که بتوان با گشت ارشاد موتوری با آن برخورد کرد.تا سال
۶۰ هم برخی زنان بدون رعایت حجاب شرعی، در همه جا حاضر می شدند. به تدریج
دلایلی دست به دست هم داد و فضایی ایجاد شد که امکان بی حجابی از بین رفت.
جنگ شروع شده بود و شهدای زیادی در تمامی شهرها و روستاها، تشییع می شدند و
احترام به خون این فرزندان فداکار کشور، بی حجابی را به امری زشت و
ناهنجار تبدیل کرده بود. ادارات دولتی هم طبعا برای کارمندان خود، قانون
حجاب را پیاده کرده و ارباب رجوع هم موظف به رعایت آن شده بودند و البته
فعالیت گروههای حزب اللهی در اجبار زنان به داشتن حجاب هم بی اثر نبود. هر
چه بود از سال ۶۰ رعایت حجاب اسلامی در جامعه فراگیر شد و کمتر شاهد اعتراض
به اجباری بودن حجاب را شاهد بودیم.با گذشت زمان و پایان یافتن
دفاع مقدس و تغییر اولویت مسئولان و توجه بیشتر به مردم به رفاه و دنیا و
خلاصه تغییر ذائقه فکری و اجتماعی جامعه، رعایت حجاب هم کمرنگ تر شد.
بتدریج نسلی و نسلهایی در جامعه پیدا شدند که اساسا هیچ اعتقادی به حجاب و
رعایت شئون شرعی آن نداشتند و طبعا در جامعه هم شل حجابی و بدحجابی رایج
شد. اکنون باید پذیرفت که بخشی از جامعه – خواه بزرگ توصیفش کنیم و خواه
کوچک بپنداریم – نه تنها اعتقادی به رعایت حجاب ندارند بلکه بخشی از آنان
از سر اعتراض به وضعیت موجود کشور، بر بی حجابی اصرار هم دارند. این نسل از
نظر فرهنگی و اعتقادی، دنباله نسل انقلاب و دفاع مقدس به حساب نمی آیند و
در واقع شاهد نوعی انقطاع فرهنگی میان آنان با نسلهای قبل هستیم. آنان
دستگاه ارزشی و رفتاری نسل قدیم را نپذیرفته اند و تحت تاثیر فرهنگ نفسانی
جهانی که در این روزها با پیشرفته ترین تکنولوژی و پیچیده ترین تکنیک ارائه
می شود، قرار دارند. تا زمانی که تعداد آنان کم بود، شاید زور چاره کار
بود و امکان باحجاب کردن آنان وجود داشت اما اکنون که متاسفانه کثیری از
جوانان ما از بی هویتی فرهنگی در رنجند یا به هویت دیگری تمایل نشان می
دهند، حجاب اجباری دشوار به نظر می رسد.دائما گفته می شود که باید
کار فرهنگی کرد و البته همه قبول دارند که کار فرهنگی، به زمان نیاز دارد و
اگر موثر باشد، ماندگار خواهد ماند. در مقابل، کار فیزیکی، ظاهر جامعه را
زود تغییر می دهد اما این تغییرات، ماندگار نیستند و بعید است که با
برداشته شدن زور، بتوان همان روند را حفظ کرد. حجاب اجباری را باید در حدی
به قانون تبدیل کرد که امکان پیاده شدن آنها باشد و الا قانون حجاب، در عمل
به قانون متروکی مبدل خواهد شد که حتی اگر زور هم باشد، باز اجرایی نخواهد
شد. البته مردمی شدن امر به معروف و نهی از منکر، خوب است اما فیزیکی شدن
احتمالی آن، تصویری از حجاب و حامیان آن ایجاد خواهد کرد که می تواند تمامی
تلاش های فرهنگی در این زمینه را برباد دهد.
ارسال یک نظر