پریسا سجادی – “قرار نیست این پروژه رسانه ای شود.” این جمله‌ای است که ما خبرنگاران بارها و بارها از سوی مسوولان می‌شنویم و دعوت به سکوت می‌شویم.
وقتی نگاهی به عملکرد اطلاع‌‌رسانی نهاد‌ها می‌اندازیم، اتخاذ شیوه یک بام و دو هوا روشی است که به وضوح این روزها مشاهده می‌شود. به این ترتیب که مسوولان در مقابل پرسش‌های ما در خصوص جلسات برگزار شده و پروژه‌های درحال اجرا عموما رسانه‌ها و درحقیقت مردم را محرم نمی‌دانند و لزومی به ارایه اطلاعات از عملکرد خودشان نمی‌بینند.اما در مقابل زمان‌هایی فرا می‌رسد که مسوولان خود انگیخته و به ناگاه به اهمیت رسانه پی برده و اقدام به افشاگری می‌کنند. نمونه آن انتشار گسترده اظهارات دبیر شورای عالی فضای مجازی و اعضای این شورا در رسانه‌ها است که اخیرا اتفاق افتاد و همگی یک صدا به این نتیجه رسیدند که وزارت ارتباطات در زمینه شبکه ملی اطلاعات کم کار است، ایراد دارد، باید اصلاح شود و اگر نشود ، چنان و چنین می‌شود.حال سوال اینجاست که شورای عالی فضای مجازی که اکنون این گونه بی‌محابا در رسانه‌ها به وزارت ارتباطات می‌‌تازد و به رسانه‌ای شدن این اظهارات هم اعتقاد دارد، چرا یک سوزن هم به خودش نمی‌زند؟این نهاد فرا قوه‌ای که اکنون اینگونه رسانه‌مدار شده چرا هیچ اطلاعات مشروحی از نشست‌های این شورا، تصمیم‌گیری‌ها و شرح حال پروژه‌های تحت اختیارش مثل فیلترینگ هوشمند، پیوست فرهنگی، بیت کوین و غیره بر ملا نمی‌کند؟ چرا روی سایت این شورا آخرین خبر مربوط به برگزاری هفتمین نشست شورای عالی فضای مجازی است که تاریخ‌اش هم دوم اردیبهشت ماه است؟ آیا مردم برای آگاهی از مصوبات و تصمیمات شورا نامحرمند؟ آیا شورای فراقوه‌ای صرفا رسانه‌ها را وسیله‌ای برای بهره‌برداری در کشاکش‌های میان نهاد‌ها می‌شناسد و در خصوص نحوه عملکرد خود و تصمیماتشان دلیلی بر شفاف‌سازی نمی‌بیند؟ (منبع:فناوران اطلاعات)
منتشر شده در
نظرات
ارسال یک نظر