اختلال، قطعی و کاهش سرعت اینترنت تبدیل به داستانی تکراری و معمولی و کمی هم بی‌مزه شده است. هر از چندگاهی، یکی یا چند درگاه اصلی ورودی اینترنتی کشور دچار مشکل و قطعی می‌شود و یک دو سه روز اول هم، هیچ‌کس و هیچ سازمانی به روی خودش نمی‌آورد. بعد که سرو صداها زیاد شد و داد همه درآمد و به قول یکی از مسوولان رسانه‌ها بزرگ نمایی کافی را کردند! تازه نوبت انداختن تقصیر، به گردن این و آن فرا می‌رسد.
نود آی سی تی – در این میان شرکت‌های مخابرات استانی و شرکت‌های PAP و دیگر شرکت‌هایی که به نوعی به کاربران سرویس اینترنت ارایه می‌دهند خود را مبرا دانسته و تقصیر را به گردن شرکت ارتباطات زیرساخت می‌اندازند و این‌طور استدلال می‌کنند که چون بخشی از پهنای باند اصلی اینترنت کشور دچار افت شده، در نتیجه سرعتی که به هر کاربر می‌رسد به همان نسبت و برای برخی حتی به نسبتی بسیار بیشتر کاهش می‌یابد که البته حرفی درست هم به نظر می‌رسد.
شرکت زیرساخت هم هر بار به جای پاسخ‌گویی مسوولانه این مسئله را امری نرمال و طبیعی اعلام می‌کند و به ذکر آمار و ارقام خطوط STM1 می‌پردازد که مثلا پارسال ۱۷۳ لینک داشتیم و امسال ۲۹۱ لینک STM1 داریم و حتی ادعا می‌کند که مثلا قطع‌شدن مسیر جنوب کشور که حدود ۵۰ لینک STM1 است اختلالی جدی ایجاد نخواهد کرد !!
عجبا که حتی اگر همه آمارهای فوق را هم درست فرض کنیم وقتی ۵۰ لینک یعنی تقریبا حدود یک پنجم پهنای باند ورودی کشور قطع می‌شود آیا منطقی است که بگوییم تاثیر چندانی ندارد. یعنی می‌فرمایند فقط وقتی کل پهنای باند ورودی قطع شود آن وقت تاثیر جدی خواهد گذاشت!!
شرکتی که متولی زیرساخت ارتباطی و حاکمیتی و شبکه مادر مخابراتی کشور است و می‌خواهد قطب و مراد و هاب منطقه باشد آیا شایسته است که هر از چند گاهی آن‌هم چندین روز و گاه بیشتر از یک هفته، یک شوک عظیم به کاربران و شرکت‌ها و هر آن که به نحوی با اینترنت سروکار دارد وارد کند و بعد هم هربار خود را مبرا بداند و توپ را به زمین دیگران بیاندازد؟ مگر همین‌طوری هم سهم کاربران کشور از سرعت اینترنت چقدری هست که به یک‌باره ۲۰ در صد آن‌هم قطع شود و البته این ۲۰ درصد برای برخی حتی ممکن است سهمی بیش از ۸۰ در صد در کاهش سرعت‌شان داشته باشد.
بحث دیگری هم که باید به آن پرداخت آن است که وقتی ما در شرایط عادی و نرمال و بدون رخ دادن هیچ حادثه یا اتفاق غیر منتظره‌ای، هربار به دلایل نامعلوم و تکراری و بعضا پیش پاافتاده حداقل بیست سی درصد پهنای باند ورودی کشورمان قطع می‌شود، اگر بحرانی جدی مانند زلزله یا سونامی یا بلایی طبیعی و یا جنگی رخ دهد، احتمالا از نظر ارتباطی به دوران ارسال علامت با آتش و دود برخواهیم گشت. ‹‹ تا که قبول افتد و که در نظر آید››
منبع: تلنا
ارسال یک نظر