وقتی خدمتی نو ارایه می شود، نو بودن آن خدمت همه جذابیت آن است. اما با گذشت زمان و در نبود نویی باید به دنبال راه های جدیدی برای ایجاد جذابیت دوباره بود. یکی از آن راه ها رفع نقایص موجود است. این روند کلی در مورد تلفن همراه نیز اتفاق افتاده است. سال های اولیه حضور تلفن های همراه برای مشترکان بسیار جذاب بودند. بعد از گذشت زمان برای حداکثرسازی مطلوبیت اپراتورها زیر نظر سازمان رگولاتوری تصمیم به رفع نقایص مربوز به آنتن دهی گرفتند. تصمیمی که منجر به “طرح رومینگ ملی” شد.
رومینگ ملی چیست؟
طرح رومینگ ملی عبارت است از استفاده مشترکان یک اپراتور از امکانات مخابراتی اپراتور دیگر در نواحی تحت پوشش. بر همین اساس اگر یک اپراتور در محلی پوشش مناسبی نداشته باشد، مشترک می‌تواند از پوشش شبکه‌ای اپراتور دیگری استفاده کند؛ طرحی که توانست دغدغه پوشش شبکه را تا حدی برای کاربران حل کند.
اما موضوع رومینگ ملی به مصوبه‌ای برمی‌گردد که کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات سال ۱۳۹۰ در ارتباط با استفاده متقابل از شبکه اپراتورها تدوین کرد و بر اساس آن اپراتورهای سیار موظف شدند خدمات رومینگ ملی را برحسب درخواست اپراتور دیگر در اختیار آن قرار دهند.
اسفند ۱۳۹۲ نیز نوعی بازنگری در مصوبه قدیمی صورت گرفت و در قالب مصوبه ۱۸۶ اپراتورهای سیار غالب ملزم شدند خدمات رومینگ ملی را بر حسب درخواست اپراتور سیار غیرغالب در اختیار آن‌ها قرار دهند.
رومینگ ملی درواقع راهکاری است تا با توجه به هزینه‌های بالای تامین تجهیزات، اپراتورها از الزام خرید تجهیزات برای تمام نقاط صعب‌العبور و یا کم‌جمعیت بی نیاز شوند و اگر در نقطه‌ای یک اپراتور پوشش ندارد، بتواند از شبکه اپراتور دیگر استفاده کند. براین اساس کاربران اپراتورهای مختلف بدون پرداخت هزینه می‌توانند در نقاط کور به اصطلاح روی شبکه اپراتورهای دیگر روم شوند.
برای فعال‌سازی این سرویس، مشترکان اندرویدی و iOS باید به بخش تنظیمات گوشی خود مراجعه کنند و در بخش انتخاب شبکه (Network)، تنظیمات شبکه را از حالت اتوماتیک یا خودکار خارج کرده و هر یک از اپراتورهای دیگر که در محل مورد نظر سرویس‌دهی بهتری را دارد انتخاب کنند.
اما یکی از جذابترین بخش های این طرح آن است که رومینگ ملی هیچ گونه هزینه ای را به مشترکان تحمیل نمی کند و تنها خود اپراتورها با توجه به توافقی که با یکدیگر دارند هزینه های جابه جایی شبکه را با هم محاسبه می کنند.
همراه اول، بیشترین میزبان رومینگ ملی
اما سوال اینجاست که طی این سال هایی که رومینگ ملی فعال شده کدام یک از اپراتورها سهم بیشتری در خدمت رسانی در این حوزه به مشترکان داشته اند. البته تفاوت این مساله در این است که اپراتورها این بار به مشترکان دیگر اپراتورها که از شبکه های ضعیف تری برخوردارند خدمت رسانی می کنند.
مسلما مهمترین فاکتور برای افزایش میزبانی یک اپراتور در مقابل سایر اپراتورها میزان پوشش شهرها، روستاها و جاده هاست. به عبارتی اپراتوری که بیشترین و مناسب ترین پوشش تلفن همراه را داشته باشد، همواره از سوی مشترکان سایر اپراتورها به میزبانی فراخوانده می شود. بر این اساس طبق گزارش سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی مربوط به وضعیت پوشش شهرها، روستاها و جاده ها مربوط به سه ماهه دوم سال ۹۹ که در جدول زیر می بینید، به نظر می رسد که باید بیشترین میزان میزبانی از آن اپراتور همراه اول باشد.
مطابق با بخش بالای همین جدول که مربوط به تعداد مکالمات از طریق رومینگ ملی به تفکیک اپراتورها تا پایان سه ماهه دوم سال ۹۹ است نیز همراه اول با اختلاف زیاد از دو اپراتور دیگر وظیفه میزبانی سایر اپراتورها را عهده دار بوده است.
ارسال یک نظر