از پخش رای اعتماد تا ضرورت تلویزیون خصوصی

در بخشی از سرمقاله امروز روزنامه جمهوری اسلامی با عنوان«رسانه ملی و دموکراسی؟» آمده است:
درباره پخش مستقیم مذاکرات مجلس در جلسات بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی دولت یازدهم گمانه‌زنی‌های مثبت و منفی وجود دارد که لزومی ندارد وقت زیادی صرف آن شود. نه می‌توان به گمان کسانی که می‌گویند صدا و سیما با این کار درصدد کمک به آن دسته از نمایندگانی بود که می‌خواستند علیه چند وزیر پیشنهادی سمپاشی کنند اعتماد کرد و نه به نظر کسانی که می‌گویند این اقدام صدا و سیما حرکت به سوی دموکراسی بود. به روش ناپسند “نیت‌خوانی” که مدتی است در جامعه سیاسی ما رواج یافته، نباید میدان داده شود. این سیره قبیح باید ریشه کن شود و حسن ظن باید جای آْن را بگیرد کما اینکه از خود تعریف کردن و با مصاحبه و طومار و پیام برای خود تأیید و تقدیر و تشکر دست و پا کردن نیز باید از فرهنگ جامعه ما حذف شود. همه باید به انجام وظایف قانونی خود پای بند باشند و به خاطر آن از هیچکس توقع تعریف و تمجید نیز نداشته باشند و برای تثبیت موقعیت خود نیز به این و آن متوسل نشوند.اینکه افراد مشخصی با گرایش‌های خاص همواره ستاره‌های صدا و سیما باشند و در موضوعات مختلف اظهار نظر کنند و افرادی در فهرست سیاه صدا و سیما باشند با حرکت به سوی دموکراسی منافات دارد. اینکه به افرادی در صدا و سیما حمله شود و عده‌ای علیه آنها هرچه می‌خواهند بگویند و به آنها اجازه دفاع از خود داده نشود، با دموکراسی در تضاد است. اینکه اخبار به صورت گزینشی از صدا و سیما پخش شوند و مردم از شنیدن بسیاری از خبرها محروم باشند، با دموکراسی فاصله دارد. عده‌ای راه حل را تأسیس رادیو تلویزیون‌های خصوصی می‌دانند، مثل آنچه در کشورهای همسایه ما عراق، ترکیه و حتی افغانستان جریان دارد، ولی راه‌حل واقعی اینست که همین رادیو تلویزیون دولتی طبق قانون عمل کند و خود را از حصار تنگ یکطرفه‌گوئی‌ها نجات دهد و به معنای واقعی کلمه، رسانه ملی باشد. با این روش، هم می‌توان به دغدغه نفوذ شبکه‌های ماهواره‌ای در جامعه پایان داد و هم می‌توان زمینه‌های زمزمه‌های ضرورت تأسیس رادیو و تلویزیون‌های خصوصی را از بین برد. طبیعی است که صدا و سیما باید در هر حال به مصالح عمومی پای بند باشد و موازین را رعایت نماید.